พลับพลึง : มากค่าแม้ด้อยราคา

         พลับพลึงพันแก้ช้ำ        บวมระบม

  ใบย่างอังไฟรม                    ห่มเข้า

  พันใจหากตรอมตรม            บ่ได้  การใด

 ไยต่างจากเห็นเจ้า       ท่วมทุกข์อันตรธาน                   

พลับพลึง [Crinum Lily]

วงศ์ : Amaryllidaceae

          พลับพลึงเป็นไม้ล้มลุกอายุยืน มีลำต้นใต้ดินเป็นหัวและงอกงามชูกาบใบที่ห่อหุ้มเป็นชั้น ๆ ลักษณะอวบน้ำคล้ายต้นกล้วยขึ้นมาอยู่เหนือดิน  รวมกลุ่มกันเป็นกอแผ่กระจายออกไปโดยรอบ  ทรงใบยาวเรียวคล้ายใบหอกกว้างประมาณ  ๑๐ ซม.ยาว ๗๐-๘๐ ซม. ดอกออกเป็นช่อใหญ่  ชูก้านดอกพุ่งขึ้นมาตรงกลางกอ แต่ละดอกจะมีกลีบ ๖ กลีบและมีเกสรตัวผู้ชูขึ้นมา ๖ ก้าน เมื่อดอกเบ่งบานเต็มที่ กลีบดอกจะโน้มเข้าหาเกสรตัวเมียที่อยู่ตรงก้าน ส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ รวยริน

          ค่าที่มีลักษณะคล้ายซ่อนกลิ่น คือเป็นพืชมีหัวห่อกลีบเป็นชั้น ๆ จึงถูกจัดเป็นพืชวงศ์เดียวกัน  ต่างตรงที่พลับพลึงออกดอกกระจายกันเป็นกลุ่ม ขณะที่ซ่อนกลิ่นออกดอกไล่เรียงรายไปตามก้านดอก  ทั้งยังมีขนาดดอกเล็กกว่ามาก

          เชื่อกันว่า พลับพลึงเป็นพันธุ์ไม้ที่มีถิ่นกำเนิดในถิ่นอุษาคเนย์  คนไทยจึงคุ้นเคยกับไม้ต้นนี้เป็นอย่างดีตั้งแต่ครั้งโบราณกาล โดยเฉพาะพลับพลึงใบใหญ่ที่คนสมัยก่อนนิยมนำมาอังไฟพอเหี่ยวเฉาแล้วเอามาพันหุ้มบริเวณที่ฟกช้ำดำเขียว  ส่วนอีกพันธุ์หนึ่ง คือ พลับพลึงตีนเป็ดหรือพลับพลึงแมงมุม (Spider Lily) ขนาดย่อมกว่าและดอกก็สวยละมุนตากว่าด้วย